Gerkamp in Mongolië

In Krasnoyarsk zijn we gaan wandelen in het prachtige 'Stolby' natuurgebied. De volgende dag zijn we verder gegaan naar Irkutsk en hadden we voor het eerst een coupe met maar 2 bedden en dus alle ruimte voor onszelf!

Het Baikalmeer is 'de parel van Siberië' en 's werelds diepste meer. Bij ons verblijf in Irkutsk zijn we daar natuurlijk heen gegaan. Om er te komen moesten we bij het officiële busstation een kaartje kopen. Met dat kaartje stapten we de bus in, maar er waren meer mensen dan zitplaatsen. Want die Russen kopen niet allemaal een legaal kaartje maar vragen aan de buschauffeur of ze voor een aantal roebels mee mogen rijden. Wij als toeristen hadden dat natuurlijk te laat in de gaten en mochten de hele reis naar Listvyanka (plaatsje aan het meer) staan. Voor Russische begrippen is het een echt toeristisch plaatsje, vooral voor een lokaal uitje. Met allemaal BBQ's, kleine huisjes langs het meer, gerookte visjes en zelfs een zeehonden aquarium. Wij zijn lekker in de heuvels rond het meer gaan wandelen aangezien het een super zonnige dag was. Op de terugweg waren we op tijd bij de bus om onze zitplaatsen veilig te stellen en net voor we vertrokken kwamen er 2 Russische dames met lawaai de bus inzetten want ze wilde bepaalde plaatsen hebben, de buschauffeur was er niet en er werd heftig ruzie gemaakt met de Russen (en de rest van hun familie) die daar nu zaten. Ze kregen de plaatsen, en wij konden gelukkig ook blijven zitten. 

Het volgende land was Mongolië en daar wilden we perse in een gerkamp verblijven. Er bleek een Nederlander (Bert) te zitten die er tijdens een jeeptocht vanuit Nederland  in 1998 was blijven hangen. Hij haalde ons op bij het station en met zijn Jeep gingen we naar het kamp. Die Jeep was ook wel nodig want we moesten over onverharde wegen, tussen bomen, modderweggetjes en rivieren(!) door. Het kamp was echt in de 'middle of nowhere'. En mega primitief, 6 tenten, 60 koeien en dat was het wel. Zijn zwager (broer van zijn vrouw) had een kamp ernaast en wel wat paarden waar we een tochtje op konden maken. Dus zijn we 3 uur door het mooie landschap van Mongolië gereden. Met 4 (er waren ook 2 andere Nederlanders) onervaren ruiters bergen op en af en riviertjes door was dit nog best wel een uitdaging. Later bleek er bij de Bert ook gemeld te zijn dat we echt een stel prutsers waren, maar het is gelukt en was super mooi.

In de tent mochten we continue een kachel gaande houden om het een beetje warm te houden. Het vriesde nml buiten. Dit ging Leendert goed af ;). 's nacht ging het regenen en aangezien de tent aan de bovenkant open was heb ik nog wat capriolen uit moeten halen om het droog te houden richting het bed. De volgende dag was alles om ons heen wit. Dit was een super mooi contrast  aangezien de dag ervoor de zon scheen en de hemel blauw was geweest. In de middag bracht Bert ons terug naar de stad. En we hadden mazzel want hij mocht in de stad rijden. Op basis van je nummerbord mag elke auto 1 dag niet rijden, om de drukte in de stad te beperken. Op donderdag is dat bijvoorbeeld nummer 4. Bert bracht ons na het hotel nog even naar de money market(om geld te wisselen) en richting het boeddhistisch klooster van Ulaanbaatar. We zijn vroeg ons bed in gedoken want de volgende dag werden we om 6.30 opgehaald om de trein naar Beijing te halen, een 31 urige treinreis en onze laatste van deze vakantie. Om 6.10 stond er een Mongool hectisch aan onze deur te kloppen dat de taxi er was. Ik gaf aan dat we bezig waren en over 20 minuten beneden zouden zijn. Hij bleef echter kloppen en toen ik de deur open deed kwam hij de kamer binnen stormen. Wat bleek het was donderdag en hij had een auto met een kenteken met een 4 en mocht dus eigenlijk niet rijden en wilde zo snel mogelijk nog in het donker naar het station. Hij kwam nog een paar keer binnen, ik kreeg Bert nog aan de telefoon en wij waren bezig om onze spullen bij elkaar te pakken. Een goed hectisch begin op de vroege ochtend, maar we hebben het gehaald en hij is niet aangehouden. Nu met de trein naar Bejing!