Boekarest!

Sinds onze laatste rondreis door Midden Amerika begin 2016 zijn de vakanties en weekendjes weg vooral in Nederland, België en Italië geweest. Afgelopen september zijn we bijvoorbeeld nog lekker een weekje naar Sicilië geweest met de familie van Leendert. Sinds november zijn we echter weer begonnen aan een groter avontuur en zijn we verhuisd naar Boekarest, Roemenië.

Vanaf oktober 2017 zijn we gaan nadenken over een avontuur in het buitenland. Echt in een andere cultuur werken en leven. Afgelopen april zijn we voor het eerst in Roemenië gaan kijken en dat leek ons wel wat. Het was er toen al heerlijk zomers weer. De zomers zijn warmer en kunnen de temperaturen soms oplopen tot 35- 40 graden. Ook de winters zijn wat kouder, er lag in november vaker wel sneeuw dan niet. In april had Leendert ook een sollicitatiegesprek en in augustus is het definitief geworden. Er zat gelukkig wel een tijdje tussen zodat ik kon wennen aan het idee om mijn zelfstandigheid op te geven. Mijn baan opgeven en qua inkomen afhankelijk worden van mijn vriendje, daar heb ik lang over na moeten denken. Maar aan de andere kant ook gelijk een kans om een droom van me tot leven te brengen. Een paar jaar een eigen camping!

Op 1 september hebben we nog een housewarming/goodbye party gegeven in ons huis in Abcoude. We hadden dit huis in december 2017 gekocht en de verbouwing was net klaar. De dag erna zat Leendert in het vliegtuig naar Boekarest voor zijn eerste werkdag in Roemenië. Roby en ik zijn tot begin november in Nederland gebleven zodat ik mijn werk af kon ronden en Leendert ondertussen wat praktische zaken kon regelen in Boekarest. Maar het expatleven begon vanaf het moment dat Leendert naar Boekarest ging. Een week later mochten Roby en ik overvliegen om ons toekomstige huis uit te zoeken. We hebben een stuk of 7 huizen gezien. Sommige met zwembaden, wat ons met een kind van 2,5 niet zo’n goed idee leek, andere met een sauna in huis. Andere huizen waren heel traditioneel ingericht met veel spiegels en koningsstoelen en complete muren behangen met foto’s van de eigenaar (een oud profvoetballer). We wilden echter vooral graag een huis dat prettig aanvoelde, praktisch ingericht voor kleine kinderen en het liefste niet in een expat-buurt. Gelukkig zat er een huis tussen dat precies aan deze criteria voldeed en was de keuze snel gemaakt.

Leendert heeft me in de tussentijd ook nog ten huwelijke gevraagd dus op vrijdag 12 oktober zijn we heel romantisch in de dorpskerk van Abcoude getrouwd. De laatste week in Nederland ben ik voor mijn werk bij de KNVB nog naar Riga geweest. Gelukkig waren onze spullen per vrachtwagen al onderweg naar Boekarest dus zijn we op 4 november rustig met zijn 3-en naar Boekarest gevlogen. Daar zat Leendert al 2 weken in een leeg huis en waren net 3 dagen daarvoor de dozen bezorgd. Dus we konden gelijk beginnen met het inrichten van ons huis. We wonen tussen Roemenen en Moldaviërs. Precies wat we wilden.

Al hadden we daardoor op 2de kerstdag zingende kinderen aan de deur, terwijl we ons daar niet op voorbereid hadden. Na een liedje hebben we ze wat doosjes rozijntjes gegeven, al leken ze daarmee wel wat teleurgesteld. Achteraf bleek dat het geen variant op St Maarten was maar dat het de bedoeling is om de kinderen wat kleingeld te geven. Weten we ook weer voor de volgende keer, als ze dan tenminste nog terug durven te komen.

Ik heb nog geen camping of betaald werk, voornamelijk omdat we in maart een tweede kindje verwachten en het daardoor wat lastig is om me nu ergens vol op te storten. Al is ook dat in een ander land weer een avontuur op zich. Voor een afspraak bij een verloskundige kan je dezelfde dag nog terecht. En voor bloedprikken kun je gewoon binnenlopen. Patiënten lopen wel met hun eigen dossier onder de arm door het ziekenhuis dus je moet er wel opletten dat je papieren niet weggooit. Soms kom je daarnaast wel wat rare dingen tegen. Toen ik bijvoorbeeld voor de kerst wat bloed liet prikken bij een ziekenhuis stond er toevallig iemand voor de spoedeisende hulp zijn jachtgeweer weer in de auto op te ruimen :S

Het is zeker nog even wennen en worden we nog regelmatig met nieuwe onverwachte situaties geconfronteerd. We zijn wel met taallessen begonnen, maar we spreken de taal nog niet. Hopelijk is dit over een paar maanden een stuk beter. In het verkeer hebben we ons al wel goed aan kunnen passen. Doorgetrokken strepen tellen niet, rechts inhalen is gebruikelijk en de toeter moet elke rit toch wel minimaal 1 keer gebruikt worden.

Mocht je nieuwsgierig zijn en een keer langs willen komen laat het dan gerust weten, we hebben een logeerkamer!

Anul nou fericit!